Hybrydowe metody leczenia żylaków – innowacja we współczesnej flebologii
Leczenie hybrydowe żylaków jest w wielu przypadkach najskuteczniejszym sposobem walki z chorobą, a także trendem w nowoczesnej flebologii. Dzięki możliwości łączenia różnych metod nie ma konieczności wykonywania kilku osobnych zabiegów. Znacznie skraca to proces leczenia i rekonwalescencji, a także jest bardziej komfortowe dla pacjenta. Sprawdź, czym są hybrydowe metody leczenia żylaków, jakie są rodzaje zabiegów oraz jaką mają przewagę nad tradycyjnymi operacjami chirurgicznymi.
Czym są metody hybrydowe leczenia żylaków?
Niewydolność żylna to złożony problem i aby skutecznie wyleczyć chore naczynia, często konieczne jest zastosowanie różnych metod. Jeszcze kilkanaście lat temu jedynym sposobem walki z żylakami była operacja chirurgiczna. Z czasem zaczęto stosować nowocześniejsze, mniej inwazyjne metody leczenia i łączono ze sobą kilka różnych metod – po to, by usunąć np. główne pnie żylne i drobne, popękane naczynka krwionośne, tzw. pajączki. Jednak jeszcze do niedawna, jeśli zaistniała potrzeba wykorzystania różnych metod, najpierw przeprowadzano „główne” zabiegi, a dopiero później uzupełniano leczenie innymi metodami, np. skleroterapią. Taki proces rozciągał się w czasie, a na ostateczne efekty należało poczekać czasem długie miesiące. Jak leczy się żylaki współcześnie?
Dzięki rozwojowi innowacyjnych technologii flebolodzy mogą łączyć podczas jednego zabiegu kilka metod – nie ma potrzeby wykonywania różnych zabiegów w odstępach czasowych. Taka procedura nosi nazwę hybrydowego leczenia żylaków.
Leczenie hybrydowe pozwala osiągnąć zamierzone efekty podczas jednego zabiegu i jednocześnie skraca okres rekonwalescencji. Za jednym razem możliwe jest zamknięcie zarówno głównych pni żylnych, jak i niewydolnych perforatorów oraz popękanych naczynek krwionośnych widocznych na powierzchni.
To, jaka metoda leczenia będzie optymalna, zależy zawsze od indywidualnej sytuacji każdego pacjenta. Techniki dobiera się po przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu oraz wykonaniu badania USG Doppler.
Jakie zabiegi wykonuje się w ramach leczenia hybrydowego?
Hybrydowe metody leczenia żylaków można podzielić na dwie grupy – metody termiczne i nietermiczne. Wykorzystuje się je do usuwania zarówno głównych pni żylnych, jak i niewydolnych perforatorów czy tzw. pajączków. Sprawdź, na czym polegają poszczególne techniki.
Termiczne metody leczenia żylaków – EVLT (laser), EVRF, SVS
Do zamykania pni żylnych wykorzystuje się wysoką temperaturę, wytwarzaną wewnątrz naczyń. Temperatura w naczyniu może być podnoszona przy pomocy:
- wiązki lasera – metoda EVLT,
- pary wodnej – metoda SVS,
- fal radiowych – metoda EVRF
Dzięki temu w sposób kontrolowany uszkadza się ściany naczyń krwionośnych, które zaczynają się obkurczać. Następnie dochodzi do zakrzepu i powstaje jałowy stan zapalny. Naczynie ulega zwłóknieniu i zrasta się całkowicie. Resztki żylaków są wydalane z organizmu przez komórki układu żernego.
Przebieg zabiegów wykonywanych metodami termicznymi jest podobny:
- Lekarz nakłuwa skórę lub wykonuje niewielkie nacięcie i wprowadza przez nie cieniutki drucik (prowadnik). Następnie nasuwa na niego koszulkę naczyniową i wyprowadza prowadnik ze skóry.
- Pod kontrolą ultrasonografu lekarz wprowadza przez koszulkę cewnik, który emituje fale radiowe, światło lasera lub energię z pary wodnej.
- Lekarz uruchamia urządzenie i powoli przesuwa cewnik w kierunku nacięcia. Energia rozprowadzana jest po całym naczyniu.
Metody termiczne nie wymagają zakładania szwów, wykonuje się je w znieczuleniu miejscowym i najczęściej nie ma konieczności hospitalizacji. Pacjent po wykonaniu zabiegu może od razu wrócić do domu.
Nietermiczne metody leczenia żylaków – skleroterapia, klejenie żylaków, metoda MOCA
Do zamykania zmienionych chorobowo naczyń wykorzystuje się nie wysoką temperaturę, a specjalistyczne substancje, które zamykają lub uszczelniają naczynia. Do metod nietermicznych zaliczane są m.in.:
- Metoda MOCA (mechaniczno-chemiczna ablacja przy pomocy piany) – do światła naczynia wprowadzany jest cieniutki cewnik, który szybko się obraca i skaryfikuje wewnętrzne ściany żył. W tym samym czasie przez cewnik aplikowana jest piana, która wypełnia pozostałe światło i uszkadza śródbłonek żyły. Naczynie ulega obkurczeniu, a następnie całkowitemu i nieodwracalnemu zamknięciu.
- Aplikacja klejów tkankowych – do tzw. klejenia żył wykorzystuje się kleje tkankowe, czyli roztwory związków chemicznych, bezpiecznych dla zdrowia. Wprowadzane są do naczyń przy pomocy igieł i niewielkiego cewnika. Na skutek działania kleju, ściany żył zbliżają się do siebie, zrastają i włóknieją.
- Skleroterapia – do wnętrza naczynia wstrzykiwany jest sklerozant (środek chemiczny bezpieczny dla zdrowia). Podrażnia on naczynia, które ulegają zwłóknieniu, a potem całkowicie się zrastają.
Leczenie hybrydowe zyskuje coraz więcej zwolenników, zarówno wśród lekarzy, jak i pacjentów. Wszystkie metody zamykania lub uszczelniania naczyń są bezpieczne, mało inwazyjne i w większości przypadków zupełnie bezbolesne. Pozwalają osiągnąć zamierzony efekt w krótkim czasie i nie wymagają długiej rekonwalescencji.